خب .. راه های متفاوت ، آدمها را به جاهای متفاوتی می رساند . من اینجایی هستم که هستم ، شما آنجایی که هستید! .. و هر کس دیگری نیز در جای خودش . از طرفی ، بعضی ها راه ساده را انتخاب می کنند ، بعضی ها راه سختش را! ... بعضی ها پیاده می روند ، بعضی ها سواره!
"رسیدنِ" ما ، متناسب به "نوع رفتن" و "جای رفتن" مان است . بعضی ها جوری می روند و از راهی می روند که تهش می رسد به واسطه گری ، به خیانت ، به جنایت ، به پفیوزی .. به جاکشی! (ماشالله راهیانی اینچنین ، کم هم نیستند این روزها!) بعضی ها هم طوری می روند و از راهی می روند که برسند به اینجا! .. همین جایی که توی دایره ی زرد رنگ این عکس مشخص است! ...
بهر حال من که فکر می کنم خیلی غبطه برانگیز است که جایی بروی و از راهی بروی که هیچکس قبلش نرفته باشد!! ... و آخر قصه هم ، جایی از رفتن باز بمانی که دست هیچکس به تو نرسد! ... خیلی غبطه بر انگیز است که در عهد و زمانه ای که بشر ربات می فرستد به مریخ (رباتی که از روی زمین کنترلش می کند!) کسی حتی نتواند خودش را به جایی که تو هستی برساند!! ... چه که بخواهد تو را نجات بدهد!!
من که فکر می کنم خیلی غبطه برانگیز است
